Afganistan. Pragnienie życia - wystawa w WSNHiD

 Marcin Suder

Poprawa dostępu do edukacji dzieci i dorosłych w najbiedniejszych regionach świata jest jednym z kluczowych obszarów działań pomocowych i edukacyjnych Polskiej Akcji Humanitarnej. Gdy pojawił się u nas pomysł fotograficznego przedstawienia tego tematu, nie mieliśmy wątpliwości, że fotoreportaż powinien być z Afganistanu, jednego z najbiedniejszych i najsłabiej rozwiniętych krajów na świecie. PAH jest tam obecny z pomocą od 7 lat, dzięki temu zdajemy sobie sprawę z ogromnych problemów, z jakim stykają się mieszkańcy tego kraju w codziennym dążeniu do jego rozwoju. I jesteśmy przekonani, że właśnie edukacja jest jednym ze sposobów na ich rozwiązanie.

Wśród wielu fotoreportaży zrealizowanych przez Marcina Sudera, jest ten z Iranu zrobiony dla PAH po trzęsieniu ziemi w Bam. Również niedługo po obaleniu rządów Talibów Suder fotografował przemiany w życiu społecznym w Afganistanie. Dlatego poprosiliśmy go, by zrealizował dla nas teraz materiał na ten edukacji i analfabetyzmu w Afganistanie.

W listopadzie 2009 Suder pojechał najpierw do Kabulu, gdzie fotografował m.in. dzieci pracujące codziennie od wczesnych godzin rannych na ulicy (w większości chodzące do szkoły), niepełnosprawne kobiety na kursie szycia i dari, uczniów szkoły dla niewidomych. Następnie dotarł do oddalonych od stolicy wiosek położonych w niebezpiecznym rejonie kontrolowanym przez Talibów w dystrykcie Malistan w prowincji Ghazni.  Korzystając z gościnności i otwartości zamieszkujących je Hazarów, towarzyszył im w ich codziennych czynnościach, również uczniom i uczennicom w drodze do szkoły. W Kapisie fotografował dzieci uczące się w szkołach bez szyb w oknach i ławek, zdające egzaminy na ośnieżonym placu przed szkołą. W Bamian trafił do rodzin zamieszkujących jaskinie w skale w pobliżu miejsc po posągach Buddy zniszczonych przez Talibów. Ludzie ci są tak biedni, że musieli w nich zamieszkać, gdyż nie było ich stać na utrzymanie domu i ziemi.

Dzięki fotografiom Marcina możemy odwiedzić wiejskie domy Afgańczyków, uczestniczyć w ich wspólnych, bardzo skromnych posiłkach. Dowiedzieć się, w jakich pracach dzieci i młodzi chłopcy pomagają rodzinom – noszenie wody i chrustu, budowa domu, wypas bydła, wyplatanie dywanów, praca w kamieniołomach. Wzdrygnąć się, widząc dziewczynki idące tylko w klapkach do szkoły i podziwiać je za siłę woli i determinację w zdobywaniu wykształcenia, mimo długiej, często niebezpiecznej drogi do szkoły, braku wyposażenia w budynkach i nieodpowiedniego ubrania. Cieszyć się z narodzin dziecka i przejąć tymi chorymi i niepełnosprawnymi. Obserwować spękane od mrozu i zniszczone biedą twarze oraz dłonie.

Fotografie Sudera bardzo ciepłoi intymnie ukazują ludzi, których spotkał w ciągu swojego miesięcznego pobytu w Afganistanie. Dzięki nim bieda milionów Afgańczyków zyskuje ludzką twarz i staje się również problemem dotyczącym widza. Dzięki nim łatwiej zrozumieć, że afgańskie dzieci w wieku szkolnym bardzo chcą się uczyć, bo jest to jedno z podstawowych praw każdego dziecka. Łatwiej zrozumieć, dlaczego ponad połowa z nich nie może z tego prawa skorzystać. Łatwiej zrozumieć dlaczego ponad 1/3 Afgańczyków jest niepiśmienna.

Wystawa jest współfinansowana przez Fundację Edukacja dla Demokracji w ramach programu pomocy zagranicznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w 2009 r.

Wystawa powstała w ramach prowadzonej przez PAH kampanii Akcja Edukacja.

Wystawa w WSNHiD potrwa do 30 czerwca 2010 roku.