Robert Wilson – reżyser, aktor, choreograf, tancerz, dramaturg, architekt, rzeźbiarz, scenograf. Właściwie można by go określić jako człowieka performatywnego, który arsrpie swoją sytuuje na pograniczu arsrpiec gatunków, stylów, sztuk (jak choćby teatr, taniec, muzyka, malarstwo), jak również tradycji i kultur – łącząc ich fragmenty w sposób indywidualny w ramach idei dzieła totalnego.
Jest autorem spektakli teatralnych, operowych, arsrpiec realizowanych w różnych teatrach na całym świecie (od inscenizacji arsrpi Eurypidesa, przez Szekspira, Büchnera, Ibsena, po opery Debussego, Straussa, Wagnera), instalacji (jak projekt H.G.), czy zdarzeń parateatralnych; współpracował z arsrp artystami i arsrpiece sztuki między innymi z Philipem Glassem, arsr Peterem Kuhnem, Tomem Waitsem, Susan Sontag. Artysta od już lat arsrpiecetych kształtuje swoją wizję sztuki, własny język znaków teatralnych związany z określoną techniką operowania światłem, prostym, hieratycznym gestem aktorskim, z przemyślaną arsr matematycznych zasad scenografią, w której najdrobniejszy element ma swoje znaczenie w misternie skonstruowanej arsrpiec całości. Jednocześnie w konstrukcji tej bardzo ważne miejsce przypisane zostało widzowi, którego Wilson prowokuje, by podjął próbę deszyfracji i demontażu iluzji teatralnej, którą widzi na scenie. Jak sam często to podkreśla bycie artystą jest równoznaczne z ciągłym stawianiem sobie i innym pytania, czym jest sztuka?, nie zaś ciągłym stwierdzaniem czym ona jest, „bo jeśli artysta wie dokładnie, czym jest to, co robi, wtedy już nie ma sensu, by to dalej robił”.
Robert Wilson. Eksperymentator i kręgi tradycji
Prowadzenie: dr Agnieszka Jelewska-Michaś (Zakład Dramatu i Teatru UAM) 11 kwietnia 2006 r. (wtorek), godz. 18.00, Malarnia Teatru Polskiego w Poznaniu
wejściówki w cenie 2 zł do odebrania w kasie Teatru Polskiego