Inauguracja roku akademickiego 2006/2007 w WSNHiD

Wykłady inaugurujące nowy rok akademicki, prowadzone przez wybitnych polityków, profesorów, stały się już tradycją w WSNHiD. W latach ubiegłych podczas rozpoczęcia roku akademickiego gościliśmy, m.in.: Władysława Bartoszewskiego, Hannę Suchocką, Danutę Hübner.

Wykład prof. dr. hab. Stefana Mellera będzie jednocześnie pierwszym z nowego cyklu wykładów ministrów spraw zagranicznych III Rzeczypospolitej w WSNHiD.

W najbliższym czasie będziemy gościć Andrzeja Olechowskiego (minister spraw zagranicznych 26.10.1993 - 6.03.1995), prof. Władysława Bartoszewskiego (minister spraw zagranicznych 7.03.2995 - 22.12.1995 oraz 30.06.2000 - 19.10.2001), prof. Dariusza Rosatiego (minister spraw zagranicznych 29.12.1995 - 30.10.1997), prof. Bronisława Geremka (minister spraw zagranicznych 31.10.1997 - 30.06.2000).

prof. dr hab. Stefan Meller

urodzony 4 lipca 1942 w Lyonie we Francji, polski dyplomata, historyk, publicysta, polityk, profesor nauk humanistycznych, od 31 października 2005 do 5 maja 2006 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych oraz przewodniczącego Komitetu Integracji Europejskiej w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 28 kwietnia 2006 podał się do dymisji, odmawiając udziału w rządzie, do którego weszli przedstawiciele Samoobrony.

Jest absolwentem Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1966. W 1974 uzyskał stopień doktora, zaś w 1985 doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie historii. Od 1993 jest profesorem.

W latach 1966-1968 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, z którego został usunięty po wydarzeniach marcowych. Został również wyrzucony z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 1975 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, a w latach 1981-1984 był prorektorem tej uczelni. W czasie stanu wojennego pomagał represjonowanym studentom. Współpracował ze środowiskami opozycyjnymi, publikował w wydawnictwach drugiego obiegu.

W 1992 został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w randze wicedyrektora, a później dyrektora Departamentu Europy I. W latach 1995-1996 sprawował funkcję podsekretarza stanu. W latach 1996-2001 był ambasadorem Rzeczypospolitej we Francji. Ponownie powierzono mu funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w lutym 2001. Od lutego 2002 do października 2005 był ambasadorem Polski w Federacji Rosyjskiej. Swoją funkcję sprawował w bardzo trudnym okresie dla stosunków polsko-rosyjskich, które, m. in. z racji polskiego zaangażowania w trakcie pomarańczowej rewolucji na Ukrainie oraz konfliktu wokół Związku Polaków na Białorusi uległy znacznemu pogorszeniu.

W kwietniu 2006 wyraził gotowość do ustąpienia ze stanowiska ministra spraw zagranicznych, w przypadku rekonstrukcji rządu po ewentualnym utworzeniu koalicji rządowej PiS i Samoobrony oraz wejścia Andrzeja Leppera do rządu Marcinkiewicza.

Sprawował funkcję redaktora naczelnego miesięcznika "Mówią wieki", pracował również w Archiwum Państwowym, Spółdzielni Pracy "Lingwista" oraz redakcji tygodnika "Forum".

Jest pracownikiem naukowym Zakładu Historii XIX w. w Instytucie Historii na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Uniwersytetu w Białymstoku. Wykładał historię w Szkole Nauk Społecznych w Warszawie, a także na uniwersytetach i szkołach wyższych za granicą, m.in. w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Paryżu, w Instytucie Spraw Międzynarodowych w Hadze i na Uniwersytecie Emory w Atlancie.

W swej działalności naukowej zajmuje się historią powszechną XVIII i XIX wieku, historią myśli społecznej i politycznej. Szczególnie wiele uwagi poświęcił historii Francji. Jest autorem kilku książek poświęconych historii, w tym przede wszystkim Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jego najważniejsze publikacje to: Kamil Desmoulins (1982), Rewolucja francuska 1789-1794. Społeczeństwo obywatelskie (1983, wspólnie z Janem Baszkiewiczem), Rewolucja w dolinie Loary (1987) i Pożegnanie z rewolucją (1991). Wspólnie z prof. Janem Baszkiewiczem był konsultantem historycznym filmu Danton w reżyserii Andrzeja Wajdy (1982). Za zasługi w popularyzowaniu kultury francuskiej został w 1995 odznaczony orderem Palm Akademickich, najwyższym francuskim odznaczeniem akademickim.

Wyższa Szkoła Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa kształci studentów na sześciu kierunkach studiów, w tym aż czterech na poziomie magisterskim: politologia, socjologia, stosunki międzynarodowe, kulturoznawstwo; informatykę na poziomie inżynierskim a pedagogikę na poziomie licencjackim.

Uczelnia posiada bogatą ofertę studiów podyplomowych: Stosunki Interpersonalne w Środowisku Pracy,  Pozyskiwanie Funduszy z Unii Europejskiej, Zarządzanie Zespołami Ludzkimi, Dziennikarstwo-Szkoła Reportażu, Negocjacje i Sztuka Dyplomacji, Ochrona Dóbr Kultury oraz specjalną (we współpracy z ODN-Uni-terra) ofertę doskonalących i kwalifikacyjnych studiów podyplomowych dla nauczycieli obejmująca ponad 30 kierunków. Prowadzi także wspólnie z Instytutem Zachodnim studia doktorskie w zakresie historii najnowszej i nauki o polityce. Wykłady otwarte prowadzą tu m.in. Andrzej Olechowski, Krzysztof Mroziewicz, Adam Hanuszkiewicz, Filip Bajon, Władysław Bartoszewski.  Podczas specjalnych spotkań studenci mają także możliwość dyskusji z politykami, ludźmi kultury i sztuki. W gmachu uczelni na stałe znajdują się prace znakomitych artystów m.in.: Magdaleny Abakanowicz, obrazy Tadeusza Kantora, instalacje Andrzeja Banachowicza, Marcina Berdyszaka, Jarosława Modzelewskiego i wielu innych. WSNHiD jako jedyna w Polsce może pochwalić się freskami Leona Tarasewicza i Mariusza Kruka na ścianach Uczelni. Więcej informacji na www.wsnhid.pl