Spotkanie z Michałem Olszewskim

Wspaniały opis polskiej rzeczywistości widzianej z okna samochodu, autobusu, pociągu. Z kadrów widzianego świata, z rozmów ze spotkanymi w drodze ludźmi buduje Olszewski polski pejzaż początków dwudziestego pierwszego wieku - i ten geograficzny, i ten mentalny. W obiektywie Michała Olszewskiego tracą na ważności wszelkie przyjęte podziały Polski na A, B i C, na Polskę centralną i prowincjonalną: Olszewski odsłania prowincjonalność jako rdzeń naszego kraju - w dobrym i złym tego słowa znaczeniu.

Ale książka Michała Olszewskiego to także wyprawa w głąb własnego umysłu, własnej wyobraźni, do miejsca, gdzie rodzą się i żyją wspomnienia. Olszewski uprawia gatunek, który można określić mianem dziennikarstwa literackiego - jego reportaże to literatura w stanie czystym, literatura traktująca tyleż o świecie zewnętrznym, co o autorze, o stanie jego ducha, o tym, jak świat się odciska w jego umyśle. O pogoni za przeszłością i o pragnieniu uchwycenia teraźniejszości.

Bohater tej książki błąka się pomiędzy dwoma światami.

Pierwszy z nich widzi zza szyby rozpędzonego samochodu. Wielki plac budowy, coraz lepsze drogi, bannery, nowe domy, hurtownie, motele i stacje benzynowe - wokół trwa wielki lifting krajobrazu polskiego.

Jedzie też przez świat wewnętrzny: krainę rodzinnych mitologii, podretuszowane opowieści z dzieciństwa, nabożeństwa majowe, napoje w foliowych woreczkach, wspomnienia alkoholowych rajdów.

Żaden z nich nie daje schronienia. Krajobraz odrzuca swoją tandetą, przeszłość jest jedynie wygodną fikcją. Gdzie by nie pojechał, na końcu drogi zawsze ujrzy niedosyt.

Który wypycha go w kolejną trasę.

Michał Olszewski