GRZECH PIOTROWSKI - LIDER ALCHEMIKA

Wybitny polski saksofonista młodego pokolenia, ceniony kompozytor, aranżer i producent muzyczny (współpracował m.in. z Davidem Friesenem, Garrym Versace, Wojciechem Karolakiem, Wiesławem Pieregorólką). Znany - również za granica - jako lider i „mózg” grupy Alchemik („Alchemik znalazł się w pierwszej dziesiątce wydarzeń jazzowych ostatniej dekady w ankiecie „Polski Jazz lat 90.” - Życie, 3 sierpnia 2001).
Ukończył AM w Katowicach, na wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Stworzył studio nagraniowe „Studio Alchemii” oraz wydawnictwo Studio Alchemik. Założył Kameralną Orkiestrę Smyczkową Alchemik. Pracuje jako kierownik muzyczny i aranżer przy produkcjach Elżbiety Skrętkowskiej („Szansa na sukces” i inne), TVN-owskich „Kwiatach we włosach”, obecnie zaś jako kierownik muzyczny i lider zespołu Head Up przy produkcji programu „Jak łyse konie”.
Grzech Piotrowski jest twórcą i liderem formacji: Oxen, Freedom Nation, Head Up oraz projektu Rekonstrukcja Jazzu. Na Festiwalu Jazz nad Odrą ’97 z zespołem Alchemik zdobył pierwszą nagrodę, tytuł Nowej Twarzy Polskiego Jazzu oraz indywidualną nagrodę dla najlepszego solisty. Kolejna nagroda to drugie miejsce i indywidualne wyróżnienie na Jazz Juniors ’97 w Krakowie oraz pierwsze miejsce na Pomorskiej Jesieni Jazzowej w Gorzowie.
We wrześniu 98 roku Alchemik odniósł podwójne zwycięstwo na najbardziej dziś prestiżowym w Europie Międzynarodowym Konkursie Jazzowym w Hoeilaart w Belgii, gdzie zdobył pierwszą nagrodę, tak samo jak pianista formacji - Marcin MAsecki.
Po tych sukcesach zespół koncertował w innych miastach w Belgii oraz został zaproszony na festiwale jazowe: Getto Jazz Festiwal w Hiszpanii (lipiec ’99), Gouvy Jazz Festiwal w Belgii (sierpień ’99). Kolejna trasa obejmowała koncerty w Duesseldorfie, Brukseli, Wiedniu , Paryżu, Luksemburgu oraz Lintz.
Alchemik cieszy się dużą popularnością i szacunkiem w środowisku muzycznym. Jego lider - Grzech Piotrowski jest uznawany za jednego z najlepszych muzyków jazzowych młodego pokolenia w Polsce, a także jako jednego z najbardziej wszechstronnych. Jego styl jest porównywany do brzmienia saksofonu Jana Garbarka, co Piotrowski odbiera jako komplement. Artysta posuwa się do odważnych eksperymentów, jak np. elektroniczne modulacje brzmienia saksofonu i gra bez ustnika.
„Jest w jego muzyce miejsce na przestrzeń i ciszę, nastrój skłaniający do kontemplacji i zadumy, na piękno melodii i brzmienia. Są to, rzec można, dźwiękobrazy wyśnione („Jazz Forum”, grudzień 2001).