Promocja nowej książki autorstwa dr Jarmili Kaczmarek "Archeologia miasta Poznania. Stan badań i materiały" odbyła się w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu. To monumentalne dwutomowe dzieło, prezentujące wyniki badań archeologicznych w Poznaniu.
- Mamy nadzieję, że książka ta rozpocznie sztandarową serię wydawniczą naszego Muzeum poświęconą Poznaniowi. Praca Jarmili Kaczmarek to najlepsza z możliwych inauguracji tej serii. Autorka poświęciła lata na opracowanie wyników badań prowadzonych na terenie Poznania przez wiele pokoleń archeologów. Starała się dotrzeć do trudnych do zdobycia informacji - mówiła prof. UAM, dr hab. Marzena Szmyt, redaktor książki i zarazem dyrektor Muzeum Archeologicznego w Poznaniu.
Poprzednia praca na ten sam temat zatytułowana "Pradzieje miasta Poznania" ukazała się wiele lat temu - w 1953 roku i zupełnie straciła na aktualności. Jej autorką była Maria Piaszykówna. Nowe opracowanie to uporządkowany katalog stanowisk archeologicznych, który jest świetną bazą do wszelkich dalszych studiów na temat dziejów Poznania.
- Pracę nad książką rozpoczęłam w 1989 roku. Realna praca nad publikacją zajęła 10 lat. Ostatnie sześć było walką o ukazanie się drukiem, gdyż ze względu na dużą objętość zdobycie funduszów było trudne - mówiła autorka.
Odpowiadając na pytanie, czym w istocie jest najnowsza publikacja, dr Jarmila Kaczmarek przytoczyła anegdotyczną opowieść: - Dziesięć lat temu odpoczywałam nad jeziorem lednickim. Podeszła do mnie kobieta, która przedstawiła się jako neopoganka. Próbowała wyjaśnić, czym jest jej religia. Wyłuszczała swoje idee przez kilka godzin. Ale cały jej wywód można zawrzeć w jednym stwierdzeniu: jedność wielości i wielość w jedności. I chyba tym właśnie jest moja najnowsza książka.
Taka charakterystyka wydaje się trafna, gdyż na publikacje składają się tysiące sprawozdań archeologicznych różnych osób, począwszy od amatorskich. Do takich należy najwcześniejsza relacja tego typu spisana w 1607 roku przez benedyktynki, które zamieszkiwały w Pałacu Górków, czyli obecnej siedzibie Muzeum Archeologicznego w Poznaniu. Kiedy przeprowadzały remont, natknęły się na kości ludzkie pod furtą, które pochowały w polu. Były zadziwione ich obecnością i nie mogły wyjaśnić ich pochodzenia. Dopiero w latach '90 XX wieku, podczas badań archeologicznych prowadzonych przy ul. Wodnej okazało się, że w XI w. znajdowało się tu cmentarzysko.
- Publikacja ma spełniać rolę informatora, w którym będzie można uzyskać podstawowe dane na temat stanowisk archeologicznych, ich położenia (również na mapie), lokalizacji wykopów badawczych, przebiegu badań, charakterystyki znalezionych zabytków, miejsca przechowywania materiałów i dokumentacji, numerów inwentarzy, literatury. Obok służby konserwatorskiej chętnie sięgną po nią wszystkie osoby zawodowo zajmujące się Poznaniem (archeolodzy, historycy, historycy architektury, urbaniści, architekci, osoby planujące inwestycje budowlane na terenie miasta), a także miłośnicy Poznania - napisał we wstępie do publikacji Ryszard Grobelny, Prezydent Miasta Poznania.
Autorka zadedykowała książkę profesor Zofii Kurnatowskiej, wybitnemu poznańskiemu naukowcowi zajmującemu się okresem średniowiecza.
Publikacje została sfinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Muzeum Archeologicznego w Poznaniu. (PAP)
poleca:
