XII Dzień Judaizmu

Podczas sympozjum Wspólna Radość Tory, które odbyło się w 2007 roku w Warszawie, rabin Irwing Greenberg wyraził nadzieję, że nadejdzie dzień, w którym Żydzi będą mówić następujące błogosławieństwo ‘Błogosławiony bądź, Boże, za istnienie chrześcijaństwa, za obecność i partnerstwo chrześcijan’. Chrześcijanie będą zaś dziękować Bogu i błogosławić Go za istnienie judaizmu, za obecność Żydów i współpracować z nimi. Dzień Judaizmu, który od stycznia 1998 roku obchodzony jest w Kościele katolickim w Polsce, przyspiesz ten błogosławiony dzień i każdorazowo wydarza się niczym biblijna tęcza przymierza, symbol pokoju i pojednania miedzy religiami i narodami.

Zapraszając na tegoroczne obchody XII Dnia Judaizmu, którym towarzyszyć będzie motto: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza miedzy Mną a ziemia (Rdz 9, 13), łączymy się w nadziei na pogłębienie przymierza chrześcijaństwa z judaizmem. Słowa z Księgi Rodzaju – o przymierzu Boga zawartym z Noem – wprowadzają nas w tajemnicę miłosiernej miłości Boga, która stała się darem dla każdego człowieka, jednakowo dla chrześcijanina, jak i dla Żyda. Noe jest też symbolem dobra, które od zawsze było i jest w stworzeniu, symbolem ufności i wiary, do którego Bóg wzywa człowieka – stworzonego na swój obraz i podobieństwo.

W imię tego dobra i posłuszeństwa Jedynemu Bogu, Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba, wezwani jesteśmy nie tylko do oczyszczenia z uprzedzeń, niechęci i stereotypów, ale i do znajdywania nowych, twórczych myśli, postaw i słów, które maja być zwiastunami tego, co przed nami. Tak rozumiany dialog jest trudnym zadaniem, ale i szkołą otwartości, życzliwości i zaufania. Jest odważnym wezwaniem do nauki tego jak razem żyć – nie tyle tolerując jedni drugich w sposób bezosobowy, ile raczej w duchu odpowiedzialności i prawdy troszcząc się o siebie nawzajem. Jak dostrzegać, szanować i poznawać różnorodny w swym bogactwie dorobek kulturowy, który może stać się przestrzenią spotkania i pogłębiania dialogu.

źródło: wsnhid.pl